روانشناسی کودک با کمک رنگها

در سنین ۱۱ تا ۱۲ سالگی است که نوجوانان متوجه می­شوند رنگهای اشیا قابل تغییرند و بنابراین بهتر است که آن ها را زودتر از موقع، مجبور به درک این بینش نکنیم زیرا بکارگیری رنگ فقط یکی از عوامل تکاملی و پیشرفت فکری کودک نیست بلکه به عوامل ژرف عاطفی نیز مربوط است.

 «زندگی کودک خـــود را رنگ‌‌آمیـــزی کنید»

تــکنیکی است کـــه روانشناسان و متخصصان کودک از آن برای کمک به تشخیص رنگ کودکان و ابراز احساسات آنها روی کاغذ استفاده می‌کنند. این تکنیک کمک می‌کند متوجه شوید کودک شما شاد، غمگین، هیجان زده، ترسو یا حتی خشمگین است.

کودکان رنگ‌ها را دوست دارند و به سادگی با زبان رنگها احساسات و عواطف خود را نشان می‌دهند. آنها خیلی زود می‌توانند رنگ‌ها را تشخیص دهند و در ۶ ماهگی بین رنگ‌ها تفاوت قائل شوند. بسیاری از کودکان نوپا به سراغ رنگ‌هایی می‌روند که برای آنها جذاب و چشمگیر باشد. قرمز، رنگی است که خیلی سریع توجه کودکان را به خود جلب می‌کند و پس از آن رنگ‌های زرد، آبی، سبز و نارنجی قرار دارند. در سنین رشد، دختر بچه‌ها معمولا رنگ‌هایی مانند بنفش، صورتی و ارغوانی را ترجیح می‌دهند، در حالی که پسر بچه‌ها به سراغ رنگ‌های آبی، قهوه‌ای و مشکی می‌روند.

رنگ‌ها چگونه بر کودکان تاثیر می‌گذارند؟

رنگ‌ها می‌توانند کودکان – به ویژه آنهایی که کم توجه هستند و نمی‌توانند تمرکز کنند – را تحریک کنند. کودکان به کمک رنگ‌ها یاد می‌گیرند ابراز احساسات کنند و اگر به آنها اجازه دهید به سلیقه خود رنگی برای اتاق و لباس خودشان انتخاب کنند، اعتماد به نفس بیشتری خواهند داشت و خلاقیت و احساسات بیشتری از خود نشان می‌دهند. رنگ‌ها می‌توانند احساسات کودکانی را که در ابراز عواطف و احساسات مشکل دارند، نشان دهند.

«زندگی کودک خود را رنگ آمیزی کنید»، نام تکنیکی است که روانشناسان و متخصصان کودک از آن برای کمک به تشخیص رنگ کودکان و ابراز احساسات آنها روی کاغذ استفاده می‌کنند. این تکنیک کمک می‌کند متوجه شوید کودک شما شاد، غمگین، هیجان زده، ترسو یا حتی خشمگین است. روانشناسان یک جعبه مداد رنگی شامل رنگ‌های اصلی و یک برگه کاغذ را در اختیار کودک می‌گذارند و از او می‌خواهند نقاشی بکشد. از کودک خواسته می‌شود برای بیان هر احساس خاص از یک رنگ خاص استفاده کند.

اگر کودک رنگ‌های قرمز، نارنجی یا خاکستری را انتخاب کند، احساس خشم، شادی یا تنهایی می‌کند. با توجه به رنگ‌های انتخابی کودک و میزان استفاده او از یک رنگ خاص می‌توان روحیه او را مورد بررسی قرار داد.

تحقیقات نشان داده کودکانی که در نقاشی‌های خود رنگ‌های سرد مانند آبی یا سبز را انتخاب می‌کنند، متفکرتر و سنجیده‌تر هستند. به کار بردن رنگ‌های قهوه‌ای و خاکستری نشان‌دهنده ناراحتی‌های درونی آنان است. استفاده آزادانه از رنگ قرمز توسط کودکان خصومت یا نیاز به صحبت را نشان می‌دهد و از طرفی هم بیانگر عشقی ساده و بی‌آلایش است.